Aikido, aikijujutsu en nieuwe tatami

Zo dit wordt alweer mijn derde "dagelijkse-dingen-om-je-tijd-mee-te-vullen-post". Iets wat ik minder vaak train dan Katori Shinto ryu is Daito ryu aikijujutsu. Daito ryu is een oude jujutsu-vorm. De hoofdvorm die ik beoefen is die van roppokai. Roppokai is een tak van Daito ryu en de hoofdleraar van deze groep is Okamoto Seigo. (Misschien dat ik volgende week nog de kans krijg om een andere vorm van Daito ryu te beoefenen, maar dat is voor latere zorg)

Als je de kans krijgt om een les van roppokai bij te wonen, zal je het volgende ongeveer tegenkomen. Mensen vormen een rij om een beoefenaar aan te vallen. Een voor een grijpen ze deze beoefenaar vast volgens de afgesproken aanval van dat moment. Na het vastpakken (of voor de ingewijden eigenlijk er vlak voor) begint de beoefenaar zijn techniek. De technieken bestaan uit heel kleine bewegingen. En daarmee bedoel ik dan ook echt klein. Stel je een zomer middag voor en je zit lekker in de zon. Na een tijdje land er een insect op je hand. Je draait je pols om het insectje weg te jagen. Zo zijn roppokai technieken en uit....... maar dan kleiner :-)

Het resultaat is echter veel veel groter. De aanvallers vliegen je om de oren als in een Astrix en Oblix strip. Nu wordt er in Denemarken ook roppokai beoefend en daar gaan ze nog een stap verder. Sommigen daar voelen de noodzaak om er extra geluid bij te maken, om te laten weten dat ze het echt menen. Geluiden van een middag op het toilet na een curry-lunch vullen de dojo.... Gelukkig zijn er ook mensen in Denemarken die dat niet doen en mij is verteld dat de kreunenden ook wel als "uke-hore" worden aangeduid. Waarbij "uke" het japanse woord is voor iemand die te techniek ondergaat en "hore"....hmmm tja puzzel zelf maar met de laatste twee letters tot je de Nederlandse vertaling hebt. In Japan heb je maar een of twee van deze uke-hore, dus het trainen is daar een stuk prettiger.

Roppokai heeft 3 keer per week lessen. Op de maandag, woensdag en zaterdag. Jammergenoeg kom ik dit jaar op een wat ongelegen tijd en vallen er wat lessen uit, vanwege een stage die Okamoto in Nagoya geeft. Wat betreft gradering heeft Roppokai een bijzonder systeem. Er wordt bijgehouden hoe vaak je komt trainen en na een X aantal keer trainen krijg je een bruine band. Daarna zwart en dan een hakama (broekrok). Wat me wel opvalt aan roppokai is dat ze deze methode erg ver door hebben gevoerd. Als je gaat trainen moet je in een boek je nummer (ik ben nummer 1539) opzoeken; dan schrijf je de datum in het eerstvolgende vakje en het aantal halve uren dat je meetraind. Bij een normale les (2 uur) is het gewoon een kwestie van optellen. Echter kom je een half uur te laat of iets in die richting dan is er een complex systeem van optellen waarbij 3 halve uren verspreid 1 heel uur is. Ook zijn er regels voor te laat komen, zoals 20 minuten te laat etc. Heel ingewikkeld dus ik besloot op dat moment gewoon altijd op tijd te zijn 2 uur te trainen en me niet met die complexiteit bezig te houden. Ik zie het namelijk alweer helemaal gebeuren dat ik dat fout doe en dat ze dan de hele bladzijde eruit moeten helen en het opnieuw over moeten schrijven.

Ik noemde net al mijn nummer: 1539. Ik moest lid worden van roppokai voor ik mee mocht trainen. Omdat ik maar zo "kort" (minder dan een maand of twee) kon trainen hoefde ik echter niet voor de trainingen te betalen. Kosten van een lidmaatschap zijn genoeg voor 3 man om van uit eten te gaan. En dat deden we dan ook daarna. Er waren twee nieuwe leerlingen dus wij (de twee nieuwen) gingen mee en de leraren (in totaal dus 6 man). Okamoto betaald!!! (met onze centen....:-(....) Maargoed hij windt er zelf geen doekjes om toen hij mij zei: "Ach stop toch met al die andere budo en breng al dat geld gewoon naar mij!" Hahah wel eerlijk in ieder geval. Voor dat geld heb ik een lidmaatschaps-envelop die ik gebruik om meer geld in te doen mocht dat nodig zijn en een badge voor op mijn pak. Of eigenlijk voor in de kast want ik ga niet met zo'n ding rondlopen. Ik heb 11 jaar met stickers rondgelopen (bij iemand die ook al zo commercieel was trouwens, connectie?!?) en dat hoeft niet zo voor mij. Nu ik erover nadenk.... voor de badge moest ik ook 500yen betalen. Toch niet inclusief!

Ik zal wel eerlijk zijn, daarna zijn we ook nog een paar keer gaan eten en drinken, ook op kosten van Okamoto. Daar ligt denk ik ook zijn grote aantrekkingskracht. Okamoto is een erg innemende man die houdt van kletsen, eten en drinken en echt een sociale groep heeft gevormd. Zij budo is goed, maar de technieken zijn erg subtiel en maar weinig van zijn leerlingen (mij incluis) bakken er iets van.

Naast deze aikijujutsu ervaring doe ik ook zo af en toe mee met aikido van Takeda sensei. In hetzelfde budokan als waar ik zwaardvechten doe. Eigenlijk was ik niet van plan te aikido-en, maar het is meer een soort giri-aikido. (Voor iedereen die niet bekend is met "giri": Giri is iets dat je moet doen, omdat het anders erg onbeleefd is. Japan zit er vol mee en mijn aikido aanwezigheid is er een van.) Ik heb vorig jaar aikido beoefend bij Takeda en daarom moet ik nu alle lessen doen die aansluiten op Katori Shinto ryu. Alle lessen die niet aansluiten zou ik onderuit kunnen komen door te claimen dat ik niet kan. Als ik echter Takeda zou tegenkomen tijdens de wisseling van de les en wel Katori Shinto ryu ga trainen en niet Aikido, dan staat Takeda blijkbaar een beetje voor paal. Dat het giri-aikido is, betekent overigens niet dat het niet leuk is.

Takeda sensei is een grote fan van "kokyo" in zijn technieken. Ademhalings-technieken, maar voor de niet aikidobeoefenaars is dit misschien astig uit te leggen. Het zijn grote bewegingen. Takeda heeft er een sport van gemaakt zo weinig mogelijk aanraking in zijn "kokyo"-technieken terug te laten komen. Sterker nog, naarmate de les vordert neemt de aanraking in de technieken af tot een nulpunt. Als martiale techniek niet zo effectief (op straat :-P), maar meer een soort theoretische oefeningen.

Waar Okamoto de meester is van kleine bewegingen in Takeda de meester in de enorme bewegingen. Beide hebben ze hun "uke-hore". Bij beide zou je als "niet-ingewijde" denken, maar dit werkt toch niet echt?!?! En bij beide ben je als beoefenaar voortdurend aan het vallen en opstaan. De tatami (matten) zijn bij beide dojo hagelnieuw. Dit resulteert bij mij in allemaal scheurplekjes op knieën, enkels en polsen die merkbaar worden zodra ik in het bad of nog erger een onsen (bad van een natuurlijke bron) stap. Ik heb zo lang geen aikido getraind dat mijn tere huidje nu weer helemaal opnieuw moet wennen aan deze ruwe ondergrond.....:-(

Genoeg over aiki lijkt me zo....