DNS-servers, Onigiri, Ginger Ale en American dogs

Net weer terug in mijn kamer en net weer terug online. Een paar uur geleden viel de internetverbinding uit. Ik had op dat moment bij het werk geen internet nodig dus stuk door "ontwikkelen" en later wel naar de verbinding kijken. Ik stond op het punt wat te YouTube-en en werd weer herinnerd aan het feit dat het er uit lag. Opnieuw opstarten hielp....uiteraard niet!

Goed, ik moest toch nog iets kopen bij de 7/11 want ik had geen drinken meer op mijn kamer en ik had alleen nog biljetten van 10.000 yen en als ik morgen naar het Budokan ga of met de trein, wordt het lastig met wisselen. Ik bedacht me dat, aangezien ze engels spreken in het Mets, ik wel even kon melden dat het internet eruit lag en dat het waarschijnlijk hun dns was. (Ik kon namelijk wel gewoon naar buiten toe pingen).

Bij de receptie aangekomen spreek ik de jongen aan die achter de balie staat. Ik had hem nog niet eerder gezien, maar bedacht me dat ik natuurlijk niet iedereen hier hoef te kennen na een halve week. Na mijn uitleg keek hij me bijzonder verbaasd aan..... "Je spreekt zeker geen engels?", vroeg ik hem met een zucht (in het Nederlands) en direct daarachteraan, "ego-ga wakarimasu-ka?" Heftig hand gebarend maakte hij mij duidelijk dat, dit inderdaad het geval was. OK, daar gaan we dan: Het internet doet het niet kom ik nog wel uit, maar hoe ga ik hem vertellen dat ik wel een IP toegewezen heb gekregen en ook naar buiten kan pingen, maar dat waarschijnlijk de DNS eruit ligt???

"Die eNnu eSsu wakarimasu-ka?" (DNS ken je dat/begrijp je het?) Zijn antwoord hierop was was de vraag "www.DNS.com?" OK, dit gaat dus niet werken, dus ik vroeg hem welk nummer internetsupport heeft? Hij draaide/toetste het voor me en ik kreeg een beetje engels sprekende systeembeheerder aan de lijn. Ik kan je vertellen dat systeembeheerders in Japan waarschijnlijk van hetzelfde slag zijn als die in Nederland en de rest van de wereld! Maargoed, na 5 minuten zou het probleem verholpen zijn.

Ik dus naar de 7/11. Daar aangekomen liters Canada Dry Ginger Ale ingeslagen. Hmmm, lekker! En een onigiri. Dit is soort driehoekje rijst gevuld met zalm, tonijn of iets anders met nori/zeewier er omheen. Om te voorkomen dat het zeewier klef wordt hebben ze een ingenieuze verpakking bij gemaakt die ervoor zorgt dat de rijst en nori gescheiden blijft, tot je het openmaakt en het plastic in een beweging tussen de rijst en nori vandaan haalt. Alleen daarom al kocht ik er een.

Verder zag ik bij het afrekenen een soort van knots op een stokje liggen in de warme voedsel vitrine. Vorig jaar zag ik ze ook steeds en dit jaar weer maar had er nog nooit een gekocht of gegeten. Ik weet ook niet wat me bezielde toen ik vroeg of ik er een mocht en in deze vlaag van verstandsverbijstering dacht ik waarschijnlijk dat het een traditioneel japans snackje was (zoals de eerder genoemde onigiri). Uit die droom werd ik hardhandig naar de realiteit getrokken toen de kassa-dame zei: "Dit is een amerika-dogu!"

Wat! Gadverdamme, die hoe ik niet! Maar ze was het al aan het inpakken. Gelukkig kreeg ik er een kuipje mosterd en ketchup bij, dat maakt deze vlezige-feest-staaf veel aantrekkelijker om op te eten.

Terug op mijn kamer kon ik mijn nieuwsgierigheid toch niet weerstaan. Ik heb mijn overheerlijke dogu uitgepakt. De geur van oliebollen kwam me te gemoed en vult nu nogsteeds deze kamer. De smaak was al niet veel beter. Gelukkig had ik nog een fles "karashimentaiko" die ik goed kan gebruiken! Na twee happen was ik het echt zat, bleg. Nu weet ik ook waarom ik ze altijd zag liggen, niemand wil ze hebben!